دیود اتصال نقطه ای (Point Contact Diode)

دیود های معمولی در بایاس معکوس ، یک ظرفیت خازنی در حدود PF را ایجاد می کنند. اگر بخواهیم این دیود ها را در فرکانس های بالا به کار ببریم ، به دلیل ظرفیت خازنی در بایاس معکوس ، جریان از مدار عبور می کند. زیرا در فرکانس بالا مقاومت معکوس دیود ، کم می شود.

از این رو باید ظرفیت خازنی دیودهایی را که در فرکانس بالا به کار می روند کم نمود. برای کم کردن ظرفیت خازن ، ساده ترین ، کم کردن سطح اتصال هادی ها است. لذا اتصال دیود های اتصال نقطه ای را برای فرکانس های بالا و جریان های کم می سازند.

برای ساختن این دیود ، کریستال نیمه هادی نوع N را معمولا از جنس ژرمانیوم انتخاب می کنند و یک سیم نازک مخصوص که خاصیت فنری داشته باشد به آن می چسبانند ، سپس یک جریان ضربه ای قوی از آن می گذرانند.

در اثر این عمل اولا کریستال نوع N ذوب می شود و نک سیم در داخل آن فرو می رود. ثانیا در اطراف آن یک ناحیه ی بسیار کوچک P ایجاد می گردد.

در زیر یک نوع دیود اتصال نقطه ای (Point Contact Diode) پرکاربرد را معرفی می کنیم :

۱N4148

این دیود یکی از پرکاربرد ترین دیود های اتصال نقطه ای است که در مداراتی که در آن ها دیود لازم است و فرکانس بالا هستند به کار  می رود. البته این دیود باید برای جریان های کم به کار برود.